زمینه
فرسودگی شغلی یکی از جدی ترین خطرات بهداشت حرفه ای به ویژه در بین پرستاران بهداشت روان است. از جمله این افراد به کمبود کارکنان ، تغییرات خدمات درمانی ، روحیه ضعیف و مشارکت کافی کارکنان در تصمیم گیری ها نسبت داده شده است.
هدف
هدف از این مطالعه اندازه گیری فرسودگی شغلی پرستاران بهداشت روان ، بررسی روابط بین عوامل فرسودگی شغلی و سازمانی و بررسی پیش بینی کننده های احتمالی فرسودگی پرستاران بود. به طور خاص ، این مطالعه با هدف بررسی اینکه آیا تضاد نقش ، ابهام نقش ، تعهد سازمانی و رضایت شغلی متعاقب آن می تواند هر سه بعد فرسودگی را پیش بینی کند.
طراحی / روش / رویکرد
در این مطالعه مقطعی ، از ۲۳۲ پرستار بهداشت روان که در چهار کلینیک روانپزشکی خصوصی در منطقه لاریسا ، تسالی ، یونان در ماه مه سال ۲۰۱۵ به کار گرفته شده بودند ، انجام گرفت. یافته های ما از پاسخ به ۷۸ پرسشنامه قابل استفاده انجام گرفت. تجزیه و تحلیل آماری مختلف ، مانند تجزیه و تحلیل همبستگی ، تحلیل رگرسیون و تحلیل واریانس به منظور بررسی روابط احتمالی انجام شد.
یافته ها
فرسودگی هیجانی بالا (EE) 53.8 درصد از نمونه را به خود اختصاص داده است ، در حالی که شخصیت پردازی بالا (DP) و موفقیت شخصی بالا (PA) به ترتیب ۲۴٫۴ درصد و ۶/۲۵ درصد را به خود اختصاص داده اند. بهترین پیش بینی فرسودگی شغلی درگیری ، رضایت از حجم کار ، رضایت از آموزش ، ابهام نقش ، رضایت از پرداخت و حضور جدی در مسائل خانوادگی بود.
مفهوم عملی
این یافته ها پیامدهای مداخلات سازمانی و فردی را نشان می دهد ، که نشان می دهد فرسودگی پرستاران بهداشت روان می تواند با راهکارهای تیم سازی ، آموزش ، استفاده از مدیریت عملیاتی ، دستورالعمل های روشن و پشتیبانی روانشناختی کاهش یابد یا حتی از آن جلوگیری شود.