محمد حسین امین ابراهیم آبادی

جنبش ساختمان سالم برای بسیاری از چالش های بهداشتی فراگیر امروز ، از جمله سطوح جهانی عدم تحرک جسمی و کم تحرکی ، ساختمان ها را به عنوان عوامل اصلی سلامت عمومی مجدداً تعریف کرده است. امروز ، ما در خط مقدم تصمیمات طراحی و بهره برداری از مکان ها و فضاهای هوشمندانه با مردم (و سیاره زمین) می سازیم. از آنجا که اشکال سفر با نیروی انسانی باعث تغییر زمان بی تحرک در هنگام رفت و آمد و در عین حال افزایش سطح فعالیت بدنی متوسط ​​تا شدید می شود ، مداخلات در مقیاس ساختمان و اجتماع برای افزایش حمل و نقل فعال مسیرهای امیدوارکننده ای برای ارتقاء فعالیت های بدنی تقویت کننده سلامت در بین بزرگسالان شاغل در نظر گرفته می شود. بسیاری از سیستم ها / گواهینامه های رتبه بندی ساختمان شامل استراتژی هایی برای ترویج سفر فعال در بین سرنشینان ، استدلال و دلیل منطقی آنها از تحقیقات متمرکز در مقیاس جامعه است که حمل و نقل فعال را به نتایج مثبت سلامتی پیوند داده است. با این حال ، تعداد کمی از سیستم های رتبه بندی ، نیاز به یک ارزیابی کامل از تأثیر مداخلات حمل و نقل فعال در مقیاس ساختمان برای افزایش فعالیت بدنی سرنشینان دارند. در این مقاله استدلال می شود که ارزیابی طراحی و راهبردهای عملیاتی ساختمان که هدف از آن افزایش حمل و نقل فعال در بین سرنشینان است باید فراتر از ممیزی های ساختمان های سنتی باشد تا معیارهایی را در دست بگیرد که تصورات ، اهداف و رفتارهای بهداشتی سرنشینان را ضبط می کند. درنهایت ، ارزیابی منظم استراتژیهای مقیاس ساختمان فرصتی را فراهم می کند تا درک کامل تری از نقش ساختمانها در محیط ساخته شده داشته باشیم تا تأثیر مثبتی بر حمل و نقل فعال و متعاقباً سلامت انسان و حتی محیط زیست داشته باشد. در این مقاله یک رویکرد ارزیابی ارائه شده است که به رفع شکاف عمده ادبیات در رابطه با محیط ساخته شده ، حمل و نقل فعال ، فعالیت بدنی ، زمان کم تحرک و سلامتی کمک می کند.