محمد حسین امین ابراهیم آبادی

بیوکمپوزیت ها با فرآورده های فرآورده های خام کشاورزی و صنعتی باعث افزایش علاقه صنعتی می شوند. پالپ سیب زمینی ، به عنوان باقیمانده صنعت نشاسته ، می تواند در سیستم های پلی آمین (PLA) یا پلی هیدروکسی آلکانواتها (PHA) برای جایگزین کردن مواد اولیه زیست توده برای تولید بیوکامپوزیت از آب استفاده شود. در این مطالعه ، بیوکامپوزیت هایی با وزن ۲۰٪ وزن خمیر سیب زمینی با موفقیت در مقیاس صنعتی تولید و برای کاربرد در گلدان ها و بسته بندی های سفت و سخت پیشنهاد شد. به منظور ارزیابی و بهینه سازی پایداری زنجیره تأمین بیوکمپوزیت ، یک مدل ارزیابی چرخه عمر ترکیبی برای ارزیابی اثرات اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی تأثیرپذیری خمیر سیب زمینی در زنجیره های تأمین بیوکامپوزیت تهیه شده است. نتایج حاکی از آن است که اعتبارسنجی خمیر سیب زمینی می تواند اثرات مثبت اقتصادی-اجتماعی با اثرات نامطلوب زیست محیطی به زنجیره های تأمین بیوکمپوزیت PLA و PHA داشته باشد. بهبود انرژی حرارتی مورد استفاده در خشک کردن خمیر سیب زمینی می تواند برای دستیابی به عملکرد مثبت در کاهش GHG ، به ویژه برای زنجیره تأمین بیوکمپوزیت مبتنی بر PLA وجود داشته باشد. با توجه به ارزش داشتن خمیر سیب زمینی مزایای دیگری از جمله کاهش پسماندهای کشاورزی و بهبود تجزیه پذیری زیست تخریب پذیر است. ارزش افزوده خمیر سیب زمینی در زنجیره تأمین بیوکامپوزیت مبتنی بر PLA به طور بالقوه می تواند انتقال به یک اقتصاد اقتصادی پایدار را تسهیل کند. این سزاوار تحقیق و پشتیبانی بیشتر از جنبه های مالی و سیاسی است.