محمد حسین امین ابراهیم آبادی

ارزش نوآوری سبز در دستیابی به توسعه پایدار در سالهای اخیر به طور فزاینده ای شناخته می شود. در این مقاله به بررسی اینکه آیا و چگونه فشار نهادی خارجی (از جمله فشار اجباری ، فشار هنجاری و فشار تقلید ، گرچه آخرین مورد در عمق مورد بحث قرار نگرفته است) ، نوآوری سبز را ارتقا می بخشد و با ترکیب نظریه نهادی و دیدگاه مبتنی بر منابع ، تأثیر تعدیل کننده سازمان داخلی را بررسی می کند. . با استفاده از ۱۰۰ شرکت فهرست شده برتر چین از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۴ و رویکرد معادلات تخمین کلی (GEE) ، این یافته ها فرضیه پورتر را تأیید می کند که هم فشار اجباری و هم فشار هنجاری تأثیرات مثبتی بر نوآوری سبز شرکت ها دارد. کمبود سازمانی رابطه مثبت بین فشار اجباری و نوآوری سبز را تعدیل می کند اما تأثیر معنی داری در رابطه بین فشار هنجاری و نوآوری سبز ندارد. بر این اساس ، ارزش علمی این تحقیق این است که مباحث مربوط به فرضیه پورتر و نقش برنامه های سازمانی را گسترش می دهد. نتایج حاکی از آن است که دولت باید اجرای ابزارهای اجباری را تقویت کند ، رسانه ها باید نقش “سوء استفاده” ، “کاتالیزور” و “پیشتاز” تحقیق عمومی را برای وارد کردن فشار هنجاری ایفا کنند ، و شرکت ها باید عقلایی برای بهبود نوآوری سبز اختصاص دهند. .