اهداف
مهاجران آسیای جنوبی به محض ورود به طور کلی سالم هستند ، اما بطور جدی بعد از مهاجرت به دیابت مبتلا می شوند. اینکه آیا عوامل فرهنگی و روانی اجتماعی در بروز این بیماری در ابتلا به دیابت نقش دارند ، هنوز ناشناخته است. مدلهای پیش بینی موجود در درجه اول به عوامل بالینی و سبک زندگی متمرکز می شوند. این مطالعه به بررسی اینکه آیا فاکتورهای خطر غیرکلی از نظر عوامل خطر سنتی در این جامعه آسیای جنوبی پیش بینی می شوند ، پیش بینی می شود.
مواد و روش ها
در این مطالعه مقطعی ، ما ۴۲۵ بزرگسال آسیای جنوبی را که در ماه های ژوئیه ۲۰۱۳ تا ژوئن ۲۰۱۴ در معابد سیک و هندو در مترو ونکوور در معابد سیک و هندو حضور داشتند ، استخدام کردیم. BP) ، دور کمر ، وزن ، شاخص توده بدنی (BMI) ، الگوهای رژیم غذایی و سطح فعالیت بدنی. پرسشنامه های خود گزارش ، عوامل فرهنگی و روانشناختی ، از جمله جمع آوری ، زمان صرف غذا (زمان وعده غذایی عصرانه) ، دین و علائم افسردگی را ارزیابی کردند. ما یک مدل خطی چند متغیره مجازات شده با سطح A1C با استفاده از حداقل عملکرد مطلق انقباض و انتخاب (LASSO) برای غلبه بر مسائل بیش از حد اتصالات و کاهش خطای پیش بینی مدلهای پیش بینی دیابت قبلی ساختیم.
نتایج
مدل LASSO 24 عامل خطر را برای مدل بهینه برای پیش بینی کنترل قند خون انتخاب کرد. نتایج نشان داد که سطح بالاتر از انقباض (۰۰۷/۰ = p) ، بعد از ظهر دیرتر (۰۱/۰ = p) و علائم افسردگی بیشتر (P = 0.038) از عوامل مؤثر در خطر دیابت علاوه بر فاکتورهای خطر سنتی (مصرف میوه / سبزیجات / فیبر ، BMI) است. و سیستولیک BP).
نتیجه گیری
فاکتورهای غیرمبتلاک مانند اقدامات فرهنگی و عملکرد عاطفی نیز پیش بینی کننده های مهم خطر ابتلا به بیماری دیابت هستند و هنگامی که از نظر فرهنگی برنامه های پیشگیری از بیماری دیابت را در نظر می گیرند باید مورد توجه قرار گیرد.