محمد حسین امین ابراهیم آبادی

استخراج منابع غیر تجدید پذیر به طور گسترده به عنوان یک فعالیت غیرقابل پایدار تلقی می شود. پس از ۶۰+ سال بررسی نقش توسعه منابع غیر تجدید پذیر در توسعه اقتصادی وسیع ، و پیامدهای آن برای رفاه اقتصادی ، در مورد تأثیرات آن – یا حتی مطلوبیت آن – اجماع کمی وجود دارد. در این مقاله ، موضوع پایداری در چارچوب منابع معدنی غیر تجدید پذیر که به نظر ما ، با تصاویر “رونق بوست” و “نفرین منابع” صنعت استخراج مواد معدنی بررسی شده است. ما یک مدل استاندارد رشد اقتصادی به سبک Solow ارائه می دهیم که وقف معدنی را ادغام می کند و از این مدل برای بررسی نعمت معدنی یا سؤال نفرین تجربی با مقطعی از کشورها استفاده می کند. این مدل با استفاده از چندین روش اقتصادی سنجی که به طور کلی فرضیه نعمت معدنی را پشتیبانی می کنند ، آزمایش شده است. در مورد پایداری ، ما با کاربرد مفهوم در زمینه توسعه منابع تجدید پذیر و غیر تجدید پذیر در تضاد هستیم. در مورد قبلی ، مفهوم عملکرد پایدار نسبتاً ساده است. در حالت دوم ، مفهوم استفاده از آن بسیار سخت تر است. توسعه پایدار منابع غیر تجدید پذیر به عواملی فراتر از نرخهای بدنی تولید مانند دولت و سرمایه گذاری در سرمایه انسانی و کالبدی بستگی دارد.